Γράμμα που χάθηκε σε ένα βλέμμα…

 

Η ματιά σου είναι η δύναμη σου. Η βαρύτητα που με κάνει να στροβιλίζομαι γύρω σου. Η δύναμη που μου δίνει και μενα ζωή. Χωρίς αυτήν, τι μένω, ένας πλανήτης χαμένος στο διάστημα, να στροβιλίζομαι άσκοπα γύρω από τον εαυτό μου, στο κενό, στο σκοτάδι.

Αναρωτιέμαι αν καμμιά φορά το βλέπεις και εσύ. Τις στιγμές που τα μάτια σου βρίσκουν τα δικά μου και όλα γύρω θολώνουν σαν υγρή ακουαρέλα, μόνο χρώματα θολά, ανάκατα, μουντά μπροστά σε δυο χαμόγελα και δυο ζευγάρια μάτια που για αυτά τα δυο λεπτά είναι μόνο το ένα για το άλλο. Στη συνέχεια η καρδιά μου, με ξαναπροσγειώνει στο εξωγήινο τοπίο της πραγματικότητας με κάθε της χτύπο.

Η γλυκειά αυτή ταραχή με στοιχειώνει. Δε θέλω να μιλώ σε κανέναν άλλο, ούτε καν σε μενα, μόνο σε σενα… Με το μυαλό μου σου στέλνω γράμματα. Σε ρωτάω πως είσαι, τι σκέφτεσαι το πρωί μόλις ξυπνήσεις, αν με σκέφτεσαι πριν κοιμηθείς.

Κάθε μας συνάντηση είναι σαν οργασμός για μένα. Όλα γύρω φαίνονται μαζί κοντά και μακρινά, εννοποιούνται στο ρυθμό της ανάσας μου και δε μένει τίποτα άλλο στο κόσμο όλο παρά εγώ και εσύ, πέρα από σώματα, πέρα από ονόματα. Γίνεται να 'μαι μόνη μου σε αυτό τον παράδεισο, γίνεται να μου άνοιξες την πόρτα και να μην θέλησες καν να κλέψεις μια ματιά μέσα;

Ξέρω οτι είναι λάθος, οτι είναι καλύτερα έτσι, αλλά είναι εθιστική η ευτυχία. Θα αρκεστώ στις μικρές στιγμές, αυτές του μεγαλείου του έρωτα, αλλά θα 'θελα να 'χω μια ανάμνηση, μια μέρα, μια ώρα, ένα φιλί, σαν καρτ ποσταλ από το παράδεισο μου.

Αχ, να μπορούσα να χαθώ στα τυχαία αγγίγματα, τις ηλεκτρισμένες επαφές, στο τίναγμα της παραμικρής ένωσης μας, στο φευγαλέο άγγιγμα του προσώπου σου στο δικό μου, στα μαλλιά μου… Τότε, που χάνω την ηλικία μου, τη μορφή μου και ξαναγίνομαι το κορίτσι που ήμουν τότε που με πρωτοκοίταξες.

Δε θα ξεχάσω ποτέ αυτή τη στιγμή. Σε ήξερα, σε είχα ξαναδεί, κάτι είχα φανταστεί, αλλά ποτέ οτι η ματιά σου θα διέσχιζε σαν αστραπή το χώρο, το χρόνο για να αλλάξει μια για πάντα τα πάντα. Είχα βγει μια απλή βόλτα, δεν είχα συνειδητοποιήσει οτι κρατούσα τη καρδιά μου στα χέρια, προσφορά στον αδιάκριτο έρωτα. Αλλοίμονο σε αυτές τις πρώτες ματιές, που ισορροπούν απ' το κορίτσι ατη γυναίκα, που σκλαβώνουν και δένουν με αλυσίδες από λουλούδια καρδιές και ζωές.

Ας είναι, ας με καις και ας καίγομαι για μια ζωή…